Touch and let go.

Goed, met het leven weet je het uiteindelijk nooit, en dus kan je ook niet verwachten dat dingen gaan zoals jij denk dat ze moeten gaan. Wat ik daarmee vooral wil zeggen is dit: ik zit al uren tamelijk vast in Delhi. En met vast bedoel ik ook vast, want ik kan niet echt veel kanten op. Vanochtend kwam ik hier aan, om een aantal uur later door te reizen naar Dharamsala. Die vlucht werd op het laatste moment gecanceled wegens zeer slechte weersomstandigheden. We moesten onze bagage weer ophalen en vervolgens een poging doen tot omboeken of geld terug krijgen. Aan die poging tot omboeken werd nog toegevoegd dat er morgen waarschijnlijk ook geen vluchten gaan, en wellicht voorlopig helemaal niet. Niet zo'n goede optie dus, tenzij je jezelf een ultieme geluksvogel acht. Een enorme rij ontstond voor de infobalie en daar maakte ik de fout om eerst maar naar Air India te lopen (de maatschappij waarmee ik naar huis vlieg volgende week), om hen te vragen of ik mijn ticket om kan boeken en eerder naar huis kan. Ik liep de bagagehal uit, en daar was het ongeveer gedaan met mijn opties. In India kom je namelijk geen luchthaven in zonder geldig ticket (en dat heb ik niet meer) en je kan nog zo lief kijken, aan uitzonderingen doen ze niet. Ik kon alleen nog naar de infobalie van Air India, en die hebben me ongeveer van alle mogelijke kastjes naar de muur gestuurd. "Bel dit nummer", "Nee, bel dat nummer", "U moet naar het koofdkantoor in Delhi", "Sorry, we kunnen niks voor u doen". Lastig, zeg maar. Natuurlijk was ook de batterij van mijn ene telefoon leeg (ik heb er twee), en van de ander heel snel het beltegoed toen ik een of andere hulplijnvogel mijn probleem uit probeerde te leggen. En daar sta je dan. Telefoon leeg, laptop leeg, niemand die me schijnbaar kan helpen of weet wat ik moet doen.
Hoewel ik eigenlijk al vaak het liefst een potje wilde gaan zitten huilen, is dat tot op heden nog niet gebeurd. Momenteel ben ik weer vrij relaxed en heb ik me over gegeven aan het feit dat de situatie momenteel knap vervelend is, ik niet heel veel meer kan doen dan wat ik nu probeer, en er toch maar op vertrouw dat ik op de een of andere manier wel weer thuis kom. Na een heleboel nutteloze pogingen bij/voor/naast de infobalie van Air India, heeft het hoofd dat toevallig in de buurt was me het kantoor in gelaten en me een computer aangeboden. Sindsdien probeer ik met mijn flightoperator in Duitsland via de mail een oplossing te zoeken, wat gezien mijn toch niet heel perfecte Duits en hun niet heel perfecte Engels, ook niet zo makkelijk gaat. Ze schijnen inmiddels met maatschappijen in contact te zjin die mij eventueel naar huis kan vliegen, en ik wacht geduldig op antwoord.

Wordt vervolgd!

P.S. Schietgebedjes welkom!