In de wolken

* Geschreven op 2/8/2012

Donderdagochtend. Ik zit inmiddels in een stoel 34F op heel wat kilometers hoogte en ben onderweg naar Delhi. Met gemengde gevoelens liet ik vanochtend mijn thuis en familie van de afgelopen weken achter, en vertrok alleen voor een ongepland laatste stukje reis. Gisteravond hadden wij samen met de hele IPH staf (onze hosts) het afscheidsdiner in een heel fancy restaurant. Mooier dan die avond had het denk ik niet kunnen worden en voor de zoveelste keer voelde ik me een bijzonder dankbaar en gelukkig mens. Ondanks het feit dat het wat mij betreft tijd was om te gaan en het India avontuur voor nu genoeg is geweest, was ik zo blij dat ik daar was, zo blij met de mensen met wie ik daar was. Mensen die nog geen maand geleden praktisch vreemden voor me waren, en inmiddels heel waardevolle figuren in mijn bestaan. Met tranen in mijn ogen kan ik zeggen dat het me een waar genoegen was om de kans te krijgen stukjes leven te delen met zo'n mooi bij elkaar geraapt zooitje studenten. Om de mens te leren kennen in zij wiens naam ik tot voor kort enkel wist, daar door geraakt te worden en vooral heel gelukkig. Want uiteindelijk vind ik niets mooier dan dat. Niets waardevoller dan me verbonden voelen met iemand, het gevoel te hebben samen alleen te zijn en iets te kunnen delen. Ik heb intens genoten van alle gesprekken die we voerden, al die keren dat we samen om alles en meer moesten lachen, onze verbazing en frustratie deelden, hoe we er zo af toe collectief genoeg van hadden en onze ogen niet konden geloven. Ik heb genoten van al die keren dat we samen aan tafel zaten, naar roti's en veg fried rice verlangend, hoe er in alle kamers bakjes yoghurt in water dreven, we dagelijks in koekjes en vijgen handelden en elkaar om de zoveel tijd van handsanitizer en anti-mug voorzagen. Het was een feest om elke avond welterusten te kunnen zeggen tegen iemand, 's ochtends iemand voorzichtig wakker te maken en samen heel ver weg in willekeurige kamers ons thuis te creëren. Om samen op wacht te staan, het verkeer te trotseren, op zoek te zijn naar wifi of internetcafé , kop koffie en nog zo ontzettend veel meer. Mijn grote dank en waardering gaat dan ook uit naar de tien meiden en twee jongens met wie ik op reis was, voor wie jullie individueel maar juist ook samen zijn. Om het feit dat ik me zo deel van jullie geheel heb gevoeld, me zo thuis heb gevoeld met jullie op me heen, met jullie om naar terug te komen als ik er af en toe even alleen op uit was. Het was allemachtig prachtig en ik kijk er naar uit om iedereen straks in Maastricht opnieuw te ontmoeten, te horen hoe geweldig de rest van de zomer nog was en verder te gaan waar we gebleven zijn. Ik zie jullie graag terug op ons spinuurtje in september, bij de coffeecorner en in mijn huisje op zes hoog voor een door mij gekookte Indiase maaltijd. Ik zeg: "Stein mann! Het was geweldig."

Over wat ik in de afgelopen maand over India heb geleerd, het gezondheidsstelsel , de publieke en private sector, kom ik zeker later terug. Uiteindelijk was dit natuurlijk naast één groot avontuur, ook een studiereis met leerdoelen en reflecties. Wat die leerdoelen betreft, in mijn eerste verhaal somde ik deze op en schreef nogal te twijfelen aan mijn vermogen die te kunnen begrijpen en doorgronden. En verrassing, ik kan zeggen dat na alles wat ik gezien, gehoord en gelezen heb dat eigenlijk best goed gelukt is en mijn kennis zich inderdaad op rap tempo heeft uitgebreid. Hoewel bijzonder complex (wat wil je ook met zoveel mensen), zie ik door de palmbomen op z'n minst iets wat op een bos moet lijken.

Ik ga zo landen en sluit bij deze dan ook dit verhaal af. Als alles goed gaat vlieg ik vanmiddag naar Dharamsala en zit ik vanavond nog op de plek waar ik zijn moet. Dat is nog een beetje onzeker omdat de vlucht vanmorgen in eerste instantie gecanceled was door slechte weersomstandigheden (je vliegt voornamelijk over de bergen en daar wil het nog wel eens te keer gaan, weet ik uit ervaring), maar ik heb toch een instapkaart gekregen. Mochten deze woorden je bereiken, dan is er hoe dan ook iets goed gegaan.

Gaan we dan!

P.S. Frankfurt baby!!!