Vooravond van een nieuw avontuur
Door: Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne
07 Juni 2009 | Nederland, Hoofddorp
Is het toch zo opeens weer de dag voor een vertrek. En dat terwijl het voelt alsof ik amper thuis ben geweest de afgelopen tijd. Misschien was dat ook wel gewoon zo.
De tijd tussen India en nu was mooi. Ik zag en luisterde naar Sogyal Rinpoche, een zeer gewaardeerde Tibetaanse Lama, ontmoette één van de meeste inspirerende en bewonderenswaardige vrouwen, Jetsunma Tenzin Palmo (een westerse boeddhistische non) en als boeddhistisch toppunt, de Dalai Lama.
Afgelopen donderdag begaf ik me samen met nog zo'n 10.000 anderen in de RAI voor twee lezingen van His Holiness. De dag was fenomenaal, inspirerend en mooi om aan terug te denken. Ik geloof dat heel Tibetaans Nederland er was en het voelde op de een of andere manier goed om ze rond te zien lopen. Ze raken me nou eenmaal.
Het festijn leek wel een popconcert, zo groots was het, en het moment dat de Dalai Lama daadwerkelijk het podium op kwam machtig mooi. Zo ontzettend menselijk en simpel en toch zó bijzonder tegelijkertijd. Weinig woorden eigenlijk voor.
En daarnaast bagelen met mijn helden, wakker worden in een vreemde tuin naast een smeulend vuur, terrasjes, strandwandelingen, samen zijn. Het was fijn om thuis te zijn.
Maar morgen ga ik weer en voor het eerst maakt dat met een beetje zenuwachtig. Drie maanden is een hele poos en hoewel ik de kunst van het missen nu aardig onder de knie heb, blijft het ergens een uitdaging. Maar ik zal schrijven, bellen, mailen en er zijn. Er altijd toch wel zijn.
Waar de reis ditmaal naar toe gaat? Het (Shambhala) boeddhistische centrum Dechen Chöling (www.dechencholinrg.org) in Limoges, Frankrijk. Het wordt mijn derde zomer daar en ik geloof mijn zesde bezoek.
Wat doe ik daar en waarom wil ik daar naar toe?
Leven, vooral. Leven, zijn en genieten van alles wat hier is en daar niet, en daar is maar hier niet. Slapen in een tent, mediteren op blauwe kussens, boeken lezen, (een boek?) schrijven, lopen, hardlopen, overdenken, bedenken, denken. En koken voor een heleboel mensen, luisteren naar leraren, nieuwe vriendjes maken en oude weer ontmoeten.
Leven dus.
Hoe het er concreter uitziet, wordt de komende weken vast duidelijker.
Een vooravond dus, de zoveelste van dit jaar, maar nooit zijn ze hetzelfde. Morgen vertrek ik om 6.42 per trein naar Parijs om daar over te stappen op de trein naar Limoges. Met een uur of 9 moet ik er zijn.
En treinen is fijn, om boeken te lezen, muziekjes te luisteren, te denken en te zijn. Om even in te leven, eigenlijk.
Ik groet u allen en dat de zomer maar zo mooi mag zijn als je hem zelf kunt maken!
Anne :)
De tijd tussen India en nu was mooi. Ik zag en luisterde naar Sogyal Rinpoche, een zeer gewaardeerde Tibetaanse Lama, ontmoette één van de meeste inspirerende en bewonderenswaardige vrouwen, Jetsunma Tenzin Palmo (een westerse boeddhistische non) en als boeddhistisch toppunt, de Dalai Lama.
Afgelopen donderdag begaf ik me samen met nog zo'n 10.000 anderen in de RAI voor twee lezingen van His Holiness. De dag was fenomenaal, inspirerend en mooi om aan terug te denken. Ik geloof dat heel Tibetaans Nederland er was en het voelde op de een of andere manier goed om ze rond te zien lopen. Ze raken me nou eenmaal.
Het festijn leek wel een popconcert, zo groots was het, en het moment dat de Dalai Lama daadwerkelijk het podium op kwam machtig mooi. Zo ontzettend menselijk en simpel en toch zó bijzonder tegelijkertijd. Weinig woorden eigenlijk voor.
En daarnaast bagelen met mijn helden, wakker worden in een vreemde tuin naast een smeulend vuur, terrasjes, strandwandelingen, samen zijn. Het was fijn om thuis te zijn.
Maar morgen ga ik weer en voor het eerst maakt dat met een beetje zenuwachtig. Drie maanden is een hele poos en hoewel ik de kunst van het missen nu aardig onder de knie heb, blijft het ergens een uitdaging. Maar ik zal schrijven, bellen, mailen en er zijn. Er altijd toch wel zijn.
Waar de reis ditmaal naar toe gaat? Het (Shambhala) boeddhistische centrum Dechen Chöling (www.dechencholinrg.org) in Limoges, Frankrijk. Het wordt mijn derde zomer daar en ik geloof mijn zesde bezoek.
Wat doe ik daar en waarom wil ik daar naar toe?
Leven, vooral. Leven, zijn en genieten van alles wat hier is en daar niet, en daar is maar hier niet. Slapen in een tent, mediteren op blauwe kussens, boeken lezen, (een boek?) schrijven, lopen, hardlopen, overdenken, bedenken, denken. En koken voor een heleboel mensen, luisteren naar leraren, nieuwe vriendjes maken en oude weer ontmoeten.
Leven dus.
Hoe het er concreter uitziet, wordt de komende weken vast duidelijker.
Een vooravond dus, de zoveelste van dit jaar, maar nooit zijn ze hetzelfde. Morgen vertrek ik om 6.42 per trein naar Parijs om daar over te stappen op de trein naar Limoges. Met een uur of 9 moet ik er zijn.
En treinen is fijn, om boeken te lezen, muziekjes te luisteren, te denken en te zijn. Om even in te leven, eigenlijk.
Ik groet u allen en dat de zomer maar zo mooi mag zijn als je hem zelf kunt maken!
Anne :)
-
07 Juni 2009 - 22:01
Nee Niet Alweer Die!:
dus. ik hou nu niet zo van dat getalletje wat daar staat bij status. ik denk dat ik daar deze keer helemaal niet zo van ga houden. dat spijt me. eerlijk gezegd ben ik eigenlijk van mening dat je niet zoveel moet overdenken, bedenken, denken. maar ja wie ben ik. en wellicht kun jij dat heel goed zonder er gek van te worden. vast wel. en het ligt er misschien ook aan wat je dan gaat overdenken, bedenken, denken. dat is het.
eigenlijk kwam ik hier om te schrijven wat ik zeggen wou:
ik hou niet van je. echt niet. je bent niet de allerliefste. echt niet. ik doe je niet al missen. nooit.
was dat godverdomme maar waar. maar helaas. ik wens je godverdoms mooie dagen (wat zeg ik, maanden) in het naar ik geloof godverdoms wonderschoon boeddhistisch centrum. en ik wens je dat je mij gaat missen. dat nog het meest eigenlijk. want ik heb gewoon even schijt aan dat attachment-gedoe. als dat het was. want als ik jou mis en jij mij dan voel ik me niet alleen.
juist. en op zich is dat dan toch symbiotisch? (vergeef me het schaamrood op mijn konen als ik hier als geslaagd VWO'er iets verkondig wat totaal het juiste niet is).
vergeef me al mijn onnozelheden evenals mijn autisme.
'Lama Boeddha's dat wegneemt'
(ik probeer hier een variatie te maken op het Lam Gods).
'de zonde der wereld, ontferm U over ons'
kom maar op met de schrijfarm, de RSI, de postzegelrekening en dat al!
ik ben er klaaaaarrr voor:)
hou je haaks, kleine
oja, ik ben al een plaatsje aan het zoeken voor een plankje waar precies het nog te schrijven, wonderschoonste boek op past. dus doe je best! -
08 Juni 2009 - 14:06
Roos:
veeel plezier maar weer in verwegistan!!
kusje xx -
08 Juni 2009 - 19:02
Yommie:
ehh nog 10 nachtjes slapen en dan komen we er aan. twee stoere verpleegsters uit de polder met een tijger van een car en een snelheid als de wind.we gaan er wat van maken, je weet leven is het meervoud van lef en dus komt het goed. ook de tent, en de drie minuten douche we go with your and our flow. als het maar flowed. kus je yommie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
