De morgen
Door: Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne
06 Juli 2012 | Nederland, Maastricht
Daar is die dan, de morgen. De morgen waarop je vertrekt en op reis gaat. Maar vooralsnog kan mijn hart daar niet erg bij. Ik zit aan mijn tafel, kijk uit mijn raam naar een grijze, grauwe dag en achter mij staat mijn tas, niet ingepakt. Om mij heen liggen stapels artikelen, schriften, boeken van een heel jaar, niet opgeruimd. Een moment van ‘Ik weet even niet meer wat nu’, en ‘Het leven gaat sneller dan mijn licht’.
Gistermiddag vertrok ik nog heel plotseling naar mijn ouders, om afscheid te nemen van hij die te vroeg hemelde, en toch ergens ook op tijd. Om er toch nog even te kunnen zijn, vast te kunnen houden en zo ontzettend te kunnen houden van. Want als ik me iets gerealiseerd heb in de afgelopen tijd, is het dat we samen sterk staan en liefde pijn verzacht. Dat kleine dingen er om doen en verschil maken. Het voelt dan ook goed te weten dat jullie Marsmannen (warm én koud!) er voor en met elkaar zijn, samen zo’n prachtig stel vormen. Regelmatig kijk ik naar de foto van onze oma, jullie moeder, en bedenk me dan hoe trots en gelukkig ze zal zijn geweest op hoe jullie samen delen, leven, zijn. Ik denk aan jullie, van ver en dichtbij.
Rond middernacht kwam ik weer terug in Maastricht, brandde een kaarsje, deed een poging tot bij elkaar rapen en gaf dat heel gauw op. Toen niet, nog even niet.
Maar inmiddels is het echt wel tijd om los te laten, door te gaan. Ik pak in en ga op reis. Lieve mensen, daar gaan we dan. Maak er een mooie zomer van en vergeet niet zo nu en dan je leven te vieren!
Met liefde,
Anne
Gistermiddag vertrok ik nog heel plotseling naar mijn ouders, om afscheid te nemen van hij die te vroeg hemelde, en toch ergens ook op tijd. Om er toch nog even te kunnen zijn, vast te kunnen houden en zo ontzettend te kunnen houden van. Want als ik me iets gerealiseerd heb in de afgelopen tijd, is het dat we samen sterk staan en liefde pijn verzacht. Dat kleine dingen er om doen en verschil maken. Het voelt dan ook goed te weten dat jullie Marsmannen (warm én koud!) er voor en met elkaar zijn, samen zo’n prachtig stel vormen. Regelmatig kijk ik naar de foto van onze oma, jullie moeder, en bedenk me dan hoe trots en gelukkig ze zal zijn geweest op hoe jullie samen delen, leven, zijn. Ik denk aan jullie, van ver en dichtbij.
Rond middernacht kwam ik weer terug in Maastricht, brandde een kaarsje, deed een poging tot bij elkaar rapen en gaf dat heel gauw op. Toen niet, nog even niet.
Maar inmiddels is het echt wel tijd om los te laten, door te gaan. Ik pak in en ga op reis. Lieve mensen, daar gaan we dan. Maak er een mooie zomer van en vergeet niet zo nu en dan je leven te vieren!
Met liefde,
Anne
-
06 Juli 2012 - 07:41
Fredy:
Lieve schat een hele goed reis blijf dit bij houden want ik lees iedere letter. Heel veel liefs en dikke zoenen vanuit Chester. Zak heeft gisteren opgezocht waar Bangalore was en volgens hem was het niet zo ver. Kan ver zijn in afstand maar onze gedachten zijn dichtbij jou.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
06 Juli 2012 - 07:53
Ruth:
Goeie reis. Vasthouden en loslaten van mensen, een hele kunst. Geniet ervan -
06 Juli 2012 - 08:03
Carla:
Ik kan alleen maar zeggen:
Onroerd en wat ben je toch een mooi mens..... -
06 Juli 2012 - 10:38
Stéphanie C.:
Damn, wat schrijf jij mooi :) een heeeeeele goeie reis, geniet ervan!
xx -
06 Juli 2012 - 19:46
Nelma:
Lieve Anne mooi stukje!!!! Een hele goede reis!!!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
