" Ik wil grijnzen als Grover...

en in de regen stampen."

Wat vind ik dat toch een prachtige zin, overigens niet van mijn hand, of hart. En het kan nog ook. Het regent pijpenstelen en met bakken uit de hemel is hier echt met bakken uit de hemel. Niet dat halve werk wat wij in Nederland kennen. Nee, bakken. Nu hoort het hier eigenlijk helemaal niet te regenen in deze tijd van het jaar en was ik daar ook helemaal niet op voorbereid, maar ik vind het wel bere knus, stiekem. Parapluutje op en grijzen maar.
Gisteravond/nacht ook nog een heuze lichtshow van het type "rinkelende ruiten". Heftig hoor, gelukkig heb ik Henk (dat is een leeuw, lieve mensen).

Maar goed, ik ben er dus, waar ik zijn wou en waar ik zijn moet. De vlucht was prima. Ik ontmoette een man die een hoteleigenaar bleek te zijn in McLeod, die me een lift gaf en een kamer aanbood. Soms komen dingen zo ontzettend mooi op zijn plaats... Het hotel bleek ook nog het hotel te zijn wat op internet heel goed aangeschreven staat, beheerd en bewaakt wordt door twee broers en heel knus is. Ik weet dus wel waar ik slaap als ik niet in mijn moderne grot zit.
Taxi en hotel was dus meteen geregeld en wat voelde goed om weer terug te zijn. Eigenlijk alsof ik gister nog door de straten liep en tussen de bergen. Na een kop warme chai ben ik naar Dolma gegaan. Dat was zo lief, erg leuk om haar weer te zien. Pela zie ik als ik terug ben van Tushita, maar Dolma vertelde dat het goed met haar gaat. Ze heeft inmiddels vrienden hier, haar zoontje gaat naar de opvang en zij binnenkort naar school.
Vervolgens doorgelopen naar Lhamo's. Wat waren hun ogen mooi en wat voelde het warm om daar weer rond te hangen.
Op de weg terug naar mijn kamer zag ik een ongeluk gebeuren. Een jeep reed een vrouw aan (ze rijden hier ook als...), op z'n minst gebroken benen. De straat vulde zich met mensen en haar geschreeuw. Akelig. Heel akelig. Even was ik van mijn wolk. Zo'n 'mama, papa, help?!' gevoel, want gevaar schuilt tenslotte overal. Maar ik pas op en bescherm mijn leven met mijn leven. Toen ik 's avonds terug was bij Lhamo's had Jamyang een filmpje te pakken gekregen uit Lhasa van 10 maart, waarop te zien was hoe Chinezen Tibetanen in elkaar sloegen en martelden. Akelig, heel akelig, maar wel hun realiteit.
Die narigheid maakte de dag echter niet minder mooi. Misschien zelfs juist meer echt...
Om de dag nog interessanter te maken bleek een van de broers over handlezende gaven te bezitten en deed hij nog aan reiki ook (mam, onze moeder-dochterband zit voor de rest van mijn lange leven helemaal snor!)

Vanochtend door de regen naar Lhamo's gewandeld, zitten kletsen met een meisje uit Duitsland en een paraplu aangeschaft. Ze doen goede zaken op dit moment, wat paraplu's betreft. Zul je zien dat het morgen weer prachtig weer wordt en het voor altijd zomer blijft.
Over een uurtje begin ik aan mijn wandeling omhoog naar Tushita en hierbij groet ik u allen dan ook!

"En ik zal grijnzen als Grover en in de regen stampen."